23 czerwca 2014

Inspiracje...bielizna

Chyba nikogo nie zdziwi, że do wpisu zainspirowała mnie natalia siebuła - jej ostatni projekt uświadomił mi, jak dużo dzieje się ostatnio w temacie... bielizny. Nie trzeba jej pokazywać, chociaż czasem grzechem jest ukrywanie tak pięknych rzeczy pod ubraniami. Moje eksperymenty z propozycjami od Rilke, Le Feminin i Justyny Chrabelskiej skończyły się całkowitym zakochaniem w siateczkach, koronkach i drobnych aplikacjach. Po wizycie na HUSHowym stoisku Le Petit Trou, marzy mi się za to czarne body, a od dłuższego czasu wzdycham też do nowych projektów Charlotte Rouge. Chociaż w poniższych zestawach raczej zakrywamy, niż odkrywamy - czy samo poczucie noszenia tak pięknej rzeczy, nie jest po prostu przyjemne?





14 czerwca 2014

Messo SS 2014

Nie liczę nawet, który raz zaczynam ten wpis. Właściwie to ciągle staję w tym samym miejscu. Po krótkim wstępie o tym, jak lubię być mile zaskakiwana i - oczywiście - kto tym razem sprawił mi taką przyjemność, piszę kilka "wow" i na tym koniec. Bo jak tu mówić o ubraniach, które najzwyczajniej w świecie chciałoby się po prostu... mieć? No właśnie. Dziś na blogu - Messo.

Messo to marka, która wpadła mi w oko już jakiś czas temu, chyba dzięki Eli z bloga Ubrana nie przebrana. Poprzednie kolekcje były poprawne, ale trzeba przyznać, że nie wyróżniały się - ani pomysłem, ani oprawą. Czasem na to, żeby zaiskrzyło trzeba chwilkę poczekać. Messo szybko się uczy, a uczucie pojawiło się jeszcze szybciej. Wiosenno-letnia kolekcja oczarowała mnie bardziej, niż wszystkie swetry w lamy od J.Crew i słodkie akcesoria Kate Spade razem wzięte. Najpierw świetną kampanią, a ostatnio samymi ubraniami. Zdecydowanym faworytem w kolekcji letniej stał się len: niespodziewanie porzucił wszystkie szaro-bure skojarzenia, zaprzyjaźniając się z bielą i czernią. Geometryczny wzorek z lnu przechodzi też na inne elementy - wstawki ze skóry naturalnej ozdobione zostały rzędami wycinanych kwadratów, pojawił się też charakterystyczny, pasiasty motyw w odcieniach zieleni (niestety na poliestrze, na szczęście przemiłym w dotyku). Charakteru dodają też metaliczny połysk i niczym wisienka (a raczej słodki lukier) na torcie - cukierkowy róż. Wszystko w niby prostych, a jednak przyciągających wzrok formach. No i jak leżą! Ręczę, że świetnie wyglądają nie tylko na długonogiej modelce z lookbooka. W końcu pojawiają się na polskim rynku propozycje do klientek, którym zależy na zakupach innych, niż sportowe bluzy i wiskozowe tuniki. Marka to moje najmilsza niespodzianka ostatniego miesiąca i mam nadzieję, że w kolejnych kolekcjach utrzyma poziom, który nadała sobie ostatnimi projektami. A w oczekiwaniu na nowości - mam czas pomarzyć o czarno-białym zestawie i rozkloszowanej spódnicy...

Wszystkie zdjęcia - Agnieszka Kulesza&Łukasz Pik, asystent - Filip Zwierzchowski So Serious, modelka - Natalia/Mango, stylizacje - Paulina Bolko, asystentka stylistki - Karolina Jarocka, włosy - Gor Duryan, makijaż - Magdalena Łach; strona oraz fanpage marki Messo.

9 czerwca 2014

Dominika Naziębły - The Story Goes Back SS 2014

Nie pamiętam kto i kiedy użył sformułowania "moda myśląca" (o ile się nie mylę, w kontekście marki Hi-End), ale wyjątkowo utkwiło mi w pamięci. Myślenie może nie jest najmocniejszą stroną samych ubrań, ale za to tych, którzy je tworzą - jak najbardziej. Od pomysłu (niby oczywiste, ale...), przez wykonanie, po - co zdarza się już niezbyt często - noszenie. Dominika Naziębły z pewnością coś o tym wie.
Sama nie wiem, co jest ważniejsze - sam projekt, czy raczej to, z czego zostanie wykonany. Dominika Naziębły swoją markę zaczyna identyfikować przede wszystkim w oparciu o materiały. Jej ubrania bazują między innymi na bawełnie organicznej, pojawia się również sporo tekstyliów z recyklingu. W wiosenno-letniej kolekcji - The Story Goes Back, wracają nie tylko materiały (męska koszula w postaci spodni, stare jeansy stały się naszyjnikiem, dziecięce szelki - gustowną ozdobą), ale i dziecięce chwile. Projektantka znajduje ciekawe połączenie między przeszłością a teraźniejszością - wraca i kolorystyka (błękit, krem), i rozwiązania (dżinsowe szorty kojarzą mi się przede wszystkim z czasami podstawówki), a nawet... same ubrania. Magia recyklingu! Ale oprócz myślenia o tym, jak połączyć nowe ze starym (z jak najmniejszą szkodą dla środowiska), nie brakuje tu myślenia o klientce. Projektantka podsuwa pomysły na stylizacje i to takie, które naprawdę można wykorzystać. Wisienka na torcie? Świetny lookbook. Przeglądając poprzednie kolekcje Dominiki Naziębły, widzę nie tylko ciekawe (a nawet - coraz ciekawsze) ubrania, ale przede wszystkim to, że projektantka w końcu odnalazła miejsce, w którym koncepcja spotyka się z użytecznością.
Zdjęcia - Ewa Sawicka, modelka - Gabi Wachnik, makijaż - Agnieszka Wilk; strona i fanpage Dominiki Naziębły.

5 czerwca 2014

TRANS-FORM-ERS

Jeśli jest coś, co potrafi oderwać mnie od pisania pracy magisterskiej, to z pewnością będzie to najnowsza kolekcja ALE. O poznańskiej marce Aleksandry Przybysz na blogu jeszcze nie wspominałam, chociaż biżuterię znam i podziwiam od dłuższego czasu. Dlatego cieszę się, że premiera TRANS-FORM-ERS - nowej kolekcji projektantki, odciągnęła mnie od pracy - dawno nie miałam tak dobrej wymówki!
Zanim jeszcze dokładnie przyjrzałam się biżuterii, pomyślałam, że zaproszenie, przywodzące na myśl origami, wbrew pozorom nie zwiastuje powtórki z rozrywki. Geometryczne, powyginane kształty od początku kojarzyły się nie z zabawami papierem, a ze światem... zwierząt. Motywami pięknymi, ale trochę niepokojącymi. Ciężkie bransolety niebezpiecznie oplatały nadgarstki, a duże wisiory, odbijając kolorowe światło, przestawały przypominać zwykłe, stalowe konstrukcje. Metalowe pancerze wcale nie łagodniały w towarzystwie czerwieni, która pojawiała się tylko po to, żeby w następnym zagięciu zniknąć, jak drobne wzorki na egzotycznych owadach. TRANS-FORM-ERS czerpie ze świata fauny i flory - kwiatów o tajemniczych nazwach, kolorowych owadów, skorupiaków. Kolekcja to również fascynacja przemianami i przejściem między nowym a starym. I chociaż mój trop okazał się strzałem w dziesiątkę, żałuję jednego - że surowe packshoty nie oddają ani precyzji wykonania, ani tropikalnego klimatu kolekcji. To biżuteria, którą po prostu trzeba zobaczyć. Tylko uwaga: taka biżuteria potrafi naprawdę zachwycić.
Zdjęcia - materiały prasowe ALE (fot. Karolina Miądowicz i Michał Tokarczuk); strona i fanpage ALE. Aleksandry Przybysz.